Kwentong Romansa:

Sa Madilim Na Sulok

Napaiyak si Trexie sa narinig niyang tugtog ng piano habang siya’y nakaupo kasama ang mga kaklase niya. Araw iyon ng kanyang graduation at sa wakas ay magtatapos na siya sa High School. Magpapaalam na sila sa kanilang skwelahan pagkatapos ng graduation. Higit ang kasiyahan ni Trexie ng mga sandaling iyon dahil magtatapos na siya, ngunit nalulungkot naman siya dahil maghiwa-hiwalay na sila ng kanyang mga kaklase.
Nagtapos na nga si Trexie sa kanyang High School at pinaghahandaan na niya ang pagkokolehiyo. Panganay siya sa tatlong magkakapatid sa edad na labinlimang taong gulang, na kahit kalian ay hindi pa naranasang magkarelasyon. Kung sabagay bata pa. Halos lahat ng mga kaibigan at kaklase ay nagkaranas na ng pagkakaroon ng nobyo at nobya, ngunit siya wala ni isa.
Ang lahat ng iyan ay dahil na rin sa kanyang mga magulang. Pinagbabawalan siyang pumasok sa mga ganyang bagay at sa halip ay magpukos na lang daw muna ito sa pag-aaral. At sinunod naman ito ni Trexie dahil wala pa rin naman ito sa kanyang isipan ang pagboboyfriend dahil nga daw siya’y bata pa naman. Ngunit nang siya’y magkolehiyo na ay natuto na rin siyang umibig kahit pa man binabawalan pa rin ng mga magulang niya.
May ilan na ring lalaking dumaan sa buhay ni Trexie nang hindi alam ng kanyang mga magulang dahil takot siyang mapagalitan nito. Isa sa lalaking nakarelasyon niya ay si Cristof. Nagkikita lamang sila sa lugar kung saan walang taong masyadong makakakita sa kanila, dahil takot si Trexie na malamn ng kanyang mga magulang na may kausap ang kasama siyang lalaki kung kaya’y nagkikita nalang sila sa lugar na walang masyadong taong makakapagsumbong sa kanila.
“Uuwi na ako ha”..Nagmamadaling sabi ni Trexie kay Cristof nang sila’y nas-uusap sa isang madilim na bahagi ng park.
“Bakit ba palagi ka nalang nagmamadaling umuwi?’ nagtatakang tanong ni Cristof sa nobya nito.
“Baka kasi mapagalitan at hinahanap na ako ng nanay ko ngayon. At isa baka masasarhan na ako ng pinto”. Pagpapaliwanag ni Trexie.
Iyon ang palaging dahilan ni Trexie kapag nag-uusap sila ng kanyang kasintahan para lang makauwi siya ng maaga sa bahay nila. At takot siyang paghinalaan ng kanyang mga magulang kung bakit siya ginagabi ng uwi sa bahay. At sa pag-uwi niya ay nagtatanong nga ang kanyang ama kung saan siya galling.
“Doon lang pos a kaklase ko, may kinuha lang po.” Pagsisinungaling ni Trexie sa kanyang ama.
“Anong oras na ngayon, may kinuha ka lang tapos ngayon ka lang nakauwi,” ang sabi ng kanyang ama sa kanya.
Napansin ni Trexie na nakahalata na ang kanyang ama sa kanyang ginagawa kung kaya’y hindi na lamang siya umimik. Sa tuwing ganyan ang mangyayari kay Trexie ang laging nasa isip niya na hanggang kailan pa kaya maging ganito ang sitwasyon nila ni Cristof. Kailan pa kaya siya mapapayagang pumasok sa buhay pag-ibig, gayong kahit naman tutol siya sa kagustuhan ng kanyang mga magulang ay hindi naman niya oinapabayaan ang kanyang pag-aaral.
Gusto ni Cristof na pumunta sa bahay nila Trexie para makilala naman ang mga magulang nito. Ngunit ayaw naman ni Trexie dahil baka raw pagalitan siya at sa halip ay tinakoy pa niya ang nobyo na pag pumunta daw ito sa bahay nila ay baka hahabulin siya ng itak palabas ng bakuran ng kanyang tatay. Nirespeto naman ni Cristof ang kagustuhan ni Trexie at hindi na lamng nagpilit na pumunta pa sa bahay nila. Tinitiis na lamang nila na magkita sa dati nilang tagpuan tuwing gabi.
“Hanggang ganito nalang talaga tayo, dahil hindi pa ako handing ipagtapat nila nanay at tatay ang tungkol sa atin. Sa ngayon, ay magtiis na lang muna tayo. Kung talagang mahal mo ako, dapat maintindihan mo ang sitwasyon ko tungkol sa aking mga magulang”. Ang pagpapaintindi ni Trexie sa nobyo.
“Ok lang naman sa akin iyon eh, dahil mahal din kita. Naiintindihan ko ang sitwasyon mo. Hayaan mo darating din ang tamang panahon” Sabi ni Cristof.
“Salamat kung ganoon.” Natutuwang sabi ni Trexie at niyakap niya ang nobyo.
“Hayaan mo darating din ang tamang panahon”. Sabi ng lalaki.
At gumanti naman ng yakap ang nobyo nito sa kanya at ipinaramdam nito ang pagmamahal niya sa babae.
“Sana nga lang Cristof darating pa ang araw na iyon, dahil sawa na akong magtago sa isang madilim na sulok.